Στη δίκη του διαζυγίου επιτρέπεται να αποδειχτούν τα πραγματικά περιστατικά που εξιστορούνται στην αγωγή με μάρτυρες. Συνήθως εξετάζεται ένας μάρτυρας από κάθε πλευρά. Ωστόσο, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της δίκης του διαζυγίου και προκειμένου να μην τραυματισθούν ανεπανόρθωτα τα μέλη της οικογένειας και να αποτραπούν έριδες και αντιπαλότητα μεταξύ των γονέων και των τέκνων, ο νόμος ορίζει ότι δεν επιτρέπεται να εξεταστούν ως μάρτυρες ορισμένες κατηγορίες προσώπων ακόμα και αν δεν συναινούν για αυτό τα εμπλεκομενα μέρη στη δίκη. Άλλωστε, εκτός από τη δίκη του διαζυγίου που αφορά αποκλειστικά τις προσωπικές σχέσεις των συζύγων είναι πολύ πιθανό να εκκρεμούν ή να ακολουθήσουν στο μέλλον και άλλες δικαστικές διαμάχες αναφορικά με τα θέματα επιμέλειας και διατροφής των τέκνων, τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων κ.ά. Έτσι, κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (οι διαφορές που αφορούν το διαζύγιο, την ακύρωση γάμου, την αναγνώριση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας γάμου, τις σχέσεις των συζύγων κατά τη διάρκεια του γάμου), εκτός από τους ίδιους τους σύζυγους- διαδίκους, αποκλείεται η εμμάρτυρη απόδειξη για:
- γνήσια τέκνα τους,
- τα θετά και αναγνωρισμένα τέκνα,
- τα τέκνα της γυναίκας που γεννήθηκαν χωρίς γάμο των γονέων τους
- τους συζύγους και τους κατιόντες τους.
Μάλιστα τα πρόσωπα αυτά αποκλείονται αυτεπαγγέλτως από τη δυνατότητα μαρτυρίας. Σε περίπτωση που το Δικαστήριο επί της ουσίας λάβει υπόψη του την μαρτυρική κατάθεση ενός εκ των προαναφερθέντων προσώπων για τον σχηματισμό της δικανικής του πεποίθησης, ιδρύεται λόγος αναίρεσης της εκδοθησόμενης απόφασης, αφού το εν λόγω αποδεικτικό μέσο είναι μη επιτρεπτό κατά τον νόμο (άρθρο 559 περ. 11 ΚΠολΔ).
Κατ' εξαίρεση, το Δικαστήριο δύναται να λάβει υπόψη του στη δίκη διαζυγίου καταθέσεις των προαναφερθέντων προσώπων σε άλλες δίκες στις οποίες επιτρέπεται η εξέτασή τους (πχ εξέταση των τέκνων των συζύγων σε υπόθεση ασφαλιστικών μέτρων προσωρινής επιμέλειας και διατροφής). Στην περίπτωση αυτή οι εν λόγω καταθέσεις λαμβάνονται υπόψη ως απλά τεκμήρια.
