Ο τεράστιος όγκος των πληροφοριών που διακινούνται στο διαδίκτυο, η δραστηριοποίηση (επαγγελματική ή μη) εκατομμυρίων χρηστών και η αμοιβαία αλληλεπίδρασή τους μέσω των διακινούμενων πληροφοριών κατέστησαν το διαδίκτυο έναν συμμετοχικό φορέα παροχής πληροφορίας. Ωστόσο οι δομικές αλλαγές που επέφερε η διάδοση του συμμετοχικού διαδικτύου στην καθημερινότητά μας, οδήγησε και σε αλλαγές στη νομοθεσία αλλά και στη δικαστηριακή εφαρμογή του ήδη ισχύοντος δικαίου.
Ο νομοθέτης υποχρεούμενος να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες καλείται να διασφαλίσει την ασφάλεια των ηλεκτρονικών συναλλαγών, την προστασία της ελεύθερης έκφρασης του ατόμου, της προσωπικότητας του ατόμου και των προσωπικών του δεδομένων παρέχοντας άμεσες και αξιόπιστες λύσεις που να ανταποκρίνονται στα προβλήματα που δημιουργεί η απελευθέρωση στην κοινωνία της πληροφορίας.
Για τους παραπάνω λόγους το 2000 θεσπίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Οδηγία 2000/31/ΕΚ "για ορισμένες πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου στην εσωτερική αγορά (Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο)" (EEL 178/1).
