Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροι πολίτες και επαγγελματίες έρχονται στο γραφείο μου προσπαθώντας να λύσουν προβλήματα με την ιστοσελίδα που τους παραδόθηκε (ή δεν τους παραδόθηκε). Άλλες φορές το προϊόν που παραδόθηκε δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, άλλοτε είναι ελλιπείς, άλλοτε δεν έχει παραδοθεί στην ώρα του κοκ. Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να τους ενημερώσω ότι χωρίς σύμβαση τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από παράγοντες που δεν είναι σίγουρο ότι θα λάβει υπόψη του ένα δικαστήριο (ακόμη και εάν αποτελούν μάρτυρες).

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες (ή wannabe ιδιοκτήτες) website αναζητούν οδηγίες και νομική υποστήριξη για τους όρους χρήσης των website τους. Λέγοντας όροι χρήσης εδώ εννοώ όλα τα νομικής φύσης κείμενα που συνοδεύουν ένα website, μία εφαρμογή ή μία ψηφιακή υπηρεσία γενικότερα όπως είναι οι όροι χρήσης, η αποποίηση ευθυνών, η πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων, τα πνευματικά δικαιώματα κτλ.

Δεν θα αναφερθώ στην αναγκαιότητα ύπαρξης όρων χρήσης. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο και είναι ευτυχές το γεγονός ότι και στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες που θέλουν να έχουν μία σοβαρή παρουσία στο web δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο νομικό κομμάτι. Κάτι φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο στην ελληνική κουλτούρα. Μετά το λογιστή και ο δικηγόρος καθιερώνεται ως βασικός συνεργάτης των νεοφυών επιχειρήσεων.

Κάθε χρήστης του διαδικτύου οφείλει για να λάβει γνώση των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων του (καθώς και των σχετικών παραβιάσεων αυτών) που συνεπάγεται η διαδικτυακή πρόσβασή του στην κοινωνία της πληροφορίας να συμβουλευτεί και να ακολουθήσει τις διαδικασίες που προβλέπουν οι όροι χρήσης των Φορέων παροχής κοινωνίας της πληροφορίας.

Οι όροι χρήσης (terms of use) περιλαμβάνουν μία σειρά άρθρων στα οποία αναπτύσσεται λεπτομερώς το νομικό πλαίσιο λειτουργίας της παρεχόμενης και διαχειριζόμενης πληροφορίας, κατηγορίες παραβιάσεων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα προστασίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων τόσο των διακομιστών της πληροφορίας όσο και των χρηστών αυτής.

Ο τεράστιος όγκος των πληροφοριών που διακινούνται στο διαδίκτυο, η δραστηριοποίηση (επαγγελματική ή μη) εκατομμυρίων χρηστών και η αμοιβαία αλληλεπίδρασή τους μέσω των διακινούμενων πληροφοριών κατέστησαν το διαδίκτυο έναν συμμετοχικό φορέα παροχής πληροφορίας. Ωστόσο οι δομικές αλλαγές που επέφερε η διάδοση του συμμετοχικού διαδικτύου στην καθημερινότητά μας, οδήγησε και σε αλλαγές στη νομοθεσία αλλά και στη δικαστηριακή εφαρμογή του ήδη ισχύοντος δικαίου.

Ο νομοθέτης υποχρεούμενος να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες καλείται να διασφαλίσει την ασφάλεια των ηλεκτρονικών συναλλαγών, την προστασία της ελεύθερης έκφρασης του ατόμου, της προσωπικότητας του ατόμου και των προσωπικών του δεδομένων παρέχοντας άμεσες και αξιόπιστες λύσεις που να ανταποκρίνονται στα προβλήματα που δημιουργεί η απελευθέρωση στην κοινωνία της πληροφορίας.