Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία με τη γέννηση του τέκνου συνάγεται η συγγένεια αυτού με τη μητέρα του και με τους συγγενείς της. Αντίθετα η συγγένεια του τέκνου με τον πατέρα και τους συγγενείς του συνάγεται από το γάμο ή το σύμφωνο συμβίωσης με τον πατέρα ή ιδρύεται με την αναγνώριση εκούσια ή δικαστική (αρ. 1463 ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε από το αρ. 14 Ν. 4356/22-12-2015 ΦΕΚ Α’ 181/24-12-2015). Συνεπώς δημιουργείται μια διάκριση αναφορικά με την ίδρυση της συγγένειας με τον πατέρα ανάμεσα στα παιδιά που γεννιούνται σε γάμο και στα χωρίς γάμο γεννημένα παιδιά.

Η πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας περί συμφώνου συμβίωσης και συγκεκριμένα ο νόμος 4356/2015  επέκτεινε από την 24/12/2015 τη δυνατότητα σύναψης συμφώνου και μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών.

Με την επέκταση για πρώτη φορά του συμφώνου και στα ομόφυλα ζευγάρια αναγνωρίζονται οικογενειακοί δεσμοί μεταξύ των μερών, στα πλαίσια της ισότητας των πολιτών και του σεβασμού της διαφορετικότητας (άρθρα 2, 4παρ.1, 9 Συντάγματος), ενώ δίνεται έμφαση στο ευρωπαϊκά κατοχυρωμένο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του προσώπου (άρθρο 8 ΕΣΔΑ) και στην απαγόρευση των  διακρίσεων (άρθρο 14 ΕΣΔΑ, άρθρο 21 παρ. 1 Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.).

Στη δίκη του διαζυγίου επιτρέπεται να αποδειχτούν τα πραγματικά περιστατικά που εξιστορούνται στην αγωγή με μάρτυρες. Συνήθως εξετάζεται ένας μάρτυρας από κάθε πλευρά. Ωστόσο, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της δίκης του διαζυγίου και προκειμένου να μην τραυματισθούν ανεπανόρθωτα τα μέλη της οικογένειας και να αποτραπούν έριδες και αντιπαλότητα μεταξύ των γονέων και των τέκνων, ο νόμος ορίζει ότι δεν επιτρέπεται να εξεταστούν ως μάρτυρες ορισμένες κατηγορίες προσώπων ακόμα και αν δεν συναινούν για αυτό τα εμπλεκομενα μέρη στη δίκη. Άλλωστε, εκτός από τη δίκη του διαζυγίου που αφορά αποκλειστικά τις προσωπικές σχέσεις των συζύγων είναι πολύ πιθανό να εκκρεμούν ή να ακολουθήσουν στο μέλλον και άλλες δικαστικές διαμάχες αναφορικά με τα θέματα επιμέλειας και διατροφής των τέκνων, τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων κ.ά.

Η έγγαμη συμβίωση αυτό το μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή κάθε ανθρώπου, το οποίο συνήθως ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς και ιδρύεται με την προοπτική η συμβίωση να είναι ισόβια δεν καταλήγει πάντοτε σε ένα ευτυχές τέλος.

Η έγγαμη σχέση ως ζωντανός οργανισμός προορισμένος για διάρκεια στο μέλλον δύναται να αντιμετωπίζει κατά καιρούς μικρές ή μεγαλύτερες αναταράξεις και κλυδωνισμούς. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για συνήθεις μεταπτώσεις λόγω μεταβαλλόμενων προσωπικών, οικονομικών, κοινωνικών, επαγγελματικών κ.ά.αλλαγών στη ζωή κάθε ανθρώπου οι οποίες ξεπερνιούνται και παραμερίζονται. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως όταν οι αλλαγές αυτές έχουν ως συνέπεια τον ισχυρό κλονισμό των σχέσεων μεταξύ των συζύγων τότε γεννάται λόγος διαζυγίου.

Τι είναι λόγος διαζυγίου